Egualdi earra

Ezkio izeneko herri txikian (lau etxe, eliza eta frontoia), bapatean kamioi txiki bat azaldu zan. Argazkiko gizonaren etxe parean gelditu, eta kamioizalea eta bien artean, baserriko ilunpetan zegoen asto bat kargatu zuten kamioian.

(ze sentituko ote du asto batek martxan dijoan kamioi baten barruan?)

Lau hitzen ondoren, kamioia martxan jarri, eta berehala, errepidearen muturrean desagertu beziñ pronto, Ezkioko kale estu bakarrak herri txikien ixiltasuna berreskuratu zuen. Baserritarra eta biok, beste animarik ez zegoen han.

Baserritarrak bizkarra ematen zidan, zerbaitetan zebillelako. Bi aukera nituen: Bata, aurrera segitu, aio motx triste bat esan gabe, isiltasunean... Eta bi...

- Egualdi earra!

Pusketatxo batean aritu giñen berriketan, gustora. Bere txakurretaz hitzegin zidan, nola bietako batek "keia" (ke(r)i(d)a) bat zeukan, eta nola egiten zion ihes sarritan... Ta beste kontu batzuetaz.

Jendeak, azken urteotan, geruza berbera konpartitzeko trantzean aurkitzen danean, igogailuetan, autobus geralekuetan, harategiko ilaran... isiltasuna aukeratzen du... eguraldia aitatu beharrean.

Nik lerro hauen bidez, eguraldiaren eta antzeko komentarioen aldeko erronka jo nahi det, holako komentario "antzuak" zubi bat baiño ez direlako; beste gauza batzuk esan, eman, entzun eta jasotzera eramaten gaituen zubia.

Gizakiaren irriparrea dago, zubi horren bestaldean.

____